Wyjaśnienia eksperta.

„Asertywność to umiejętność określania swoich granic. Dzieci w różny sposób domagają się wielu rzeczy: chcą kolejnego cukierka, zabawkę, bajkę. Rodzice mogą nauczyć swoje pociechy asertywności poprzez umiejętne stawianie granic i odmawianie niewłaściwych dla nich rzeczy. Warto podkreślić, że najmłodsi potrzebują wsparcia i akceptacji w dokonywaniu wyborów oraz w wyrażaniu swoich uczuć. Od czego warto zacząć naukę asertywności? Na początku należy kształtować w dziecku umiejętność dokonywania prostych wyborów: Co ma ochotę zjeść? Czy chce ubrać bluzkę z misiem, czy tę czerwoną? Kilkulatkom wystarczy wybór składający się z kilku możliwości, przy czym zawsze warto szanować wybór dziecka – nawet jeżeli uważamy, że lepiej byłoby, gdyby wybrało inaczej. W kolejnych krokach dobrze jest przyjrzeć się temu, w jaki sposób odmawiamy. Po pierwsze, warto nazwać uczucia dziecka («Widzę, że jest ci smutno», «Jesteś zły, bo bardzo chciałeś dostać nową zabawkę» itp.). Po drugie, wyjaśnij dziecku, dlaczego nie może czegoś dostać (np. «Ta zabawka jest za droga») lub czymś się bawić (np. «Ten przedmiot nie służy do zabawy i może zrobić ci krzywdę»). Po trzecie, daj smykowi możliwość wyrażenia jego pragnień i potrzeb. Dzieci, które słyszą od rodziców słowo «nie», same uczą się je wyrażać, a przy tym szanować granice i potrzeby – zarówno swoje, jak i innych osób. Wówczas w sytuacjach dla nich niebezpiecznych będą mogły się przeciwstawić. W przypadku gdy doświadczą wcześniej od opiekunów możliwości wyrażenia emocji i akceptacji ich stanów oraz wyborów, nie będą obawiały się np. odrzucenia czy poczucia winy.” – Inga Janik-Fuks