Wyjaśnienia eksperta.

„Strach jest emocją, która towarzyszy nam przez całe życie i nie da się jej uniknąć. Czasami staramy się, aby nasze dzieci nie odczuwały strachu i chronimy je przed nim. Bardziej właściwe wydaje się jednak towarzyszenie dziecku w czasie sytuacji lękowej i powoli je z nim oswajanie niż unikanie trudnych chwil. Dorośli najczęściej skarżą się na lęki dotyczące zdrowia, przyszłości, relacji z innymi ludźmi. Z kolei dzieci zgłaszają strach przed ciemnością, duchami, złodziejem i innymi czynnikami, które są typowe dla konkretnego okresu rozwojowego. Zdarza się, że to my, dorośli, przekazujemy dziecku nasze lęki, pokazując napięcie i stres – wtedy musimy liczyć się z tym, że dziecko z dużym prawdopodobieństwem może bać się tego samego. Strach nie jest niczym złym, ale gdy zaczyna dominować w naszym życiu, należy zgłosić się po profesjonalną pomoc. Nigdy nie wyśmiewajmy strachów dziecka, pozwalajmy na opisywanie tego, co straszne, i oswajajmy wspólnie lęki. Im więcej ćwiczymy odwagę, tym pewniejsi siebie będziemy w przyszłości. ” Monika Perkowska