fbpx

Dzisiaj jest dzień osób bezdomnych. To dobry czas aby zastanowić się nad tym kim są osoby bezdomne i czym jest bezdomność.

Przeczytaj sylabowo codzienniczek Fenka i napisz po śladzie.

Koniecznie przeczytaj

Na gruncie badań polskich definicja bezdomności została poszerzona (1):

Dzieci ulicy to dzieci i młodzież, które większość swojego życia spędzają na ulicy, dla których jest ona głównym środowiskiem życia. Dzieci (młodzież) te często mieszczą się w minimum określanym przez placówki oświatowe, sypiają w domach swoich rodziców czy opiekunów, ale nie znajdują tam żadnego wsparcia emocjonalnego, przebywają więc na ulicy nie tylko z poczucia nudy i braku alternatywnych zajęć, ale z powodu życiowej i emocjonalnej konieczności. Ulica jest dla nich domem, szkołą, miejscem pracy i życia.
Ponieważ podobnie, jak w przypadku zjawiska bezdomności, zjawisko „dzieci śpiących pod gołym niebem” lub też „dzieci ulicy” jest zjawiskiem opisywanym w kategoriach symptomatycznych, badacze wskazują na kilka cech wyróżniających takie dzieci (2):

  • osamotnienie emocjonalnie, opuszczenie lub odrzucenie psychicznie i społecznie przez swoich rodziców, 
  • pozostawienie bez opieki, a także pozbawienie ich możliwości zaspokajania
    swoich potrzeb w domu rodzinnym,
  • zaniedbanie wychowawcze i socjalizacyjne,
  • pochodzenie z rodziny dysfunkcjonalnej,
  • identyfikacja z podkulturą destruktywną grupy rówieśniczej, w której przebywa,
  • przejawianie zachowań antyspołecznych i pozostawanie w konflikcie z rolami
    społecznymi (dziecka, ucznia),
  • bycie ofiarą przemocy,
  • nieuczęszczanie do szkoły, bycie poza systemem placówek edukacyjno–
    opiekuńczych,
  • przebywanie w miejscach niekontrolowanych przez dorosłych,
  • funkcjonowanie destruktywnie tj. dzieci żebrzące, kradnące, wałęsające się, uzależnione, agresywne itp.
1 T. Kołodziejczyk, Program Street Children – Children on the Streets w Polsce [w:] Dzieci ulicy – problemy, profilaktyka, resocjalizacja (red. G. Olszewska-Baka), Wyd. eRBe, Białystok 2000 [za:] E. Replewicz, Środowisko rodzinne dzieci spędzających większość czasu na ulicy, „Edukacja, Wychowanie, Resocjalizacja”
2011, Nr 1, s. 53.
 
2 G. Olszewska-Baka, L. Pytka, Dzieci ulicy – metodologiczne aspekty profilaktyki interwencyjnej [w:] Dzieci ulicy – problemy, profilaktyka, resocjalizacja (red. G. Olszewska–Baka), Wyd. eRBe, Białystok 2000, s. 19–20 [za:] E. Replewicz, Środowisko rodzinne dzieci…, op. cit., s. 54.
Facebook
Twitter
LinkedIn

Zobacz wcześniejsze wpisy

Wyjątkowe okazje