Wyjaśnienia eksperta.

„Kto z nas nie był świadkiem następującej sytuacji? Dwójka dzieci w tej samej chwili, niespodziewanie, chce bawić się tą samą zabawką. Albo, jak na zawołanie, rzuca się na pilota do telewizora, by włączyć swoją ulubioną bajkę. Dodajmy, że dla jednego dziecka będzie nią odcinek My Little Pony, a dla drugiego Ninjago: Mistrzowie Spinjitsu. Sytuacje te łączy silne pragnienie i przeszkoda na drodze do jego zaspokojenia. Jak nauczyć dziecko kontrolowania impulsów i sztuki kompromisu? Otóż, pierwszy krok to wysłuchanie sporu i uznanie potrzeb każdego dziecka. Nawet jeśli nie mamy zamiaru zgodzić się na ich zaspokojenie, dziecko ma prawo wiedzieć, że nie zostanie odrzucone tylko dlatego, że czegoś chce. Po drugie: zasady. Gdy rzecz jest tylko jedna, a chętnych dwóch, konieczny będzie podział. Kto, kiedy i jak długo będzie korzystał z danej rzeczy. O pierwszeństwie niech zdecyduje losowanie. Równo nie zawsze znaczy sprawiedliwie. Kiedy dzieci walczą o uwagę i czas rodzica, dzielenie się będzie polegało na zaspokojeniu odmiennych potrzeb każdego dziecka. Jedno ucieszy się ze wspólnego malowania, drugie z szybkich wyścigów. Po trzecie: konsekwencja. Gdy już wprowadzimy zasady, trzymajmy się ich, by dziecko wiedziało, że rodzic dotrzymuje słowa i traktuje je poważnie. Po czwarte: szanujmy prawo własności dziecka. Nie każdą zabawkę musi oddać do rąk drugiego dziecka. Niektóre są dla niego szczególnie ważne i wyjątkowe. Gdy będzie gotowe, samo wyjdzie z inicjatywą, by pokazać swój skarb. Zwykle już zastosowanie pierwszego kroku pozwala znacząco uspokoić emocje i zachęcić dzieci do współdziałania. Zatem, do dzieła!” – Ewa Kuczka