Witaj! Cieszę się, że tu zaglądasz! Jak pamiętasz jesteśmy w okolicach lasu Sherwood, w którym mieszkał szlachetny rozbójnik Robin Hood. Jak to jest mieszkać w lesie? Pewnie miło, gdy jest ładna pogoda. A gdy pada deszcz i jest zimno, bo jest na przykład luty? Robin mógł sobie upolować sarnę i upiec ją na ognisku, ale przecież my nie będziemy polować, zwłaszcza, że mama nie je mięsa. I na to znalazła sposób: ogłosiła, że zrobi nam pyszną leśną zupę. Na pewno bardzo podobną do tej, jaką gotowała ukochana Robin Hooda – Marion. Tata zadeklarował się, że rozpali ognisko. Na naszym kempingu znalazło się specjalnie do tego przeznaczone miejsce obłożone kamieniami. I chociaż dookoła szumiał las – nie było obawy, że zaprószymy ogień.
– My poszukamy składników na zupę – zapowiedziała mama i wyruszyliśmy do lasu i na łąkę.
Okazało się, że bardzo dużo rzeczy do jedzenia można znaleźć w lesie. Dość szybko natknęliśmy się na grzyby.
– Mushrooms! – zawołałem, bo już wiedziałem, jak są “grzyby” po angielsku.
– Tak! Podgrzybki! Zbierzmy je, będą pasować do leśnej zupy – potwierdziła mama i pokazała nam, jak je ściąć małym nożykiem.
Potem natrafiliśmy na dziki szczypiorek, który tylko z daleka wyglądał, jak trawa, ale mama potrafiła go od razu odróżnić. Zebraliśmy jeszcze pokrzywy na skraju drogi (przez woreczek foliowy) i różne inne zielone listki i ogonki roślin, których nazw już nie pamiętam. Gdy wróciliśmy tata miał już przygotowaną nad ogniskiem konstrukcję, na której dyndał kociołek z wodą. Szybko wrzuciliśmy grzyby, rozdrobnione liście, a potem jeszcze garść suszonej, czerwonej soczewicy, która podobno szybko się gotuje. Do tego Fenia sypnęła sól.

Fragment filmu o Robin Hoodzie, który oglądaliśmy z tatą: