Cześć! Jak pamiętasz – jesteśmy w Bath. W przerwach między jedną kąpielą, a drugą poszliśmy na spacer i wylądowaliśmy na planie filmowym!
Mama opowiadała nam, że dawno temu, w XVIII wieku i później (czyli jakieś 200-300 lat temu), Bath było najmodniejszą miejscowością w Wielkiej Brytanii. Przyjeżdżali tu znaczący i bogaci ludzie, spotykali się w interesach, chodzili na przyjęcia i do teatru. Mamy przyjeżdżały do Bath z córkami, żeby poznać tu jakichś odpowiednich kandydatów na mężów. Dlatego całe Bath jest pięknie zabudowane. Postawiono tu domy w równych rządkach, albo w okręgu czy w półokręgu, żeby elegancko wyglądały. Używano do budowy jasnych skał wapiennych, które występują w okolicy.
Pewnego poranka wybraliśmy się na spacer eleganckimi uliczkami Bath. Na początku jednej z ulic zauważyliśmy zbiegowisko. Ludzie tłoczyli się jeden przez drugiego i robili zdjęcia. Każdy chciał koniecznie zobaczyć coś, co zasłaniali mu inni. Tym razem przydał się nasz niewysoki wzrost. Przepchnęliśmy się z Fenią dołem, między nogami gapiów, co jakiś czas grzecznie mówiąc „Excuse me” i zobaczyliśmy dekorację filmową! Była to ulica jakby żywcem wyjęta z przeszłości. Jechały po niej karety zaprzężone w konie, panie przechadzały się w długich, białych sukienkach, a panowie mieli laski, kapelusze i w ogóle śmieszne ubrania, których nikt by już dziś nie włożył. Niektórzy nosili nawet białe peruki na głowach! Byli to sami dorośli. Brodaty pan, który pojawił się znienacka i do wszystkich mówił rozkazującym tonem, zauważył mnie i Fenię od razu. Przywołał nas skinieniem ręki i zaczął szybko, a przyjaźnie coś nam tłumaczyć. Niestety nie wiedzieliśmy co. Na szczęście tuż obok pojawiła się mama i zaczęła z nim rozmawiać. Wkrótce okazało się, że zagramy w filmie! Chodziło o to, że będziemy statystami, czyli aktorami, którzy mają pojawić się gdzieś z tyłu planu filmowego, ale to bardzo ważne, żeby w filmie były dzieci, bo wtedy wygląda to lepiej, bardziej prawdziwie.