fbpx

Warszawa oczami „zjadacza lodów” i „zabawki nie do zabawy”

Cześć! Jak dobrze, że już jesteś, nie mogłem się doczekać, aż wrócisz. Chciałem Ci teraz opowiedzieć o tym, jak to Fenia odznaczyła mnie Orderem Najlepszego Brata pod Słońcem. Nie spodziewałem się tego, serio, no ale przyznać muszę sam przed sobą, że chyba raczej zasłużyłem… A teraz o wszystkim opowiem Ci od samego początku.
Jak już wiesz, tym razem za cel podróży obraliśmy Warszawę. Po wizycie w Łazienkach Królewskich Fenia błagała rodziców, abyśmy odwiedzili Muzeum Domków dla Lalek. „To jest obowiązkowa pozycja podczas zwiedzania Warszawy” – argumentowała Fenia. „Jest tak ważna jak te Łazienki” – oznajmiła z powagą. „Tak, na pewno” – pomyślałem, ale nie powiedziałem tego na głos, bo pamiętam, jak Fenia wspierała mnie, kiedy przekonywałem rodziców do zobaczenia Stadionu Narodowego. Jednak propozycja oglądania jakichś starych lalek i ich domków średnio mi się podobała, wolałbym zobaczyć makietę kolejową! Mama popatrzyła na tatę i zapytała, czy znajdziemy w planie trochę czasu na dodatkową atrakcję. Tata spojrzał na Fenię patrzącą wzrokiem głodzonej wiewiórki i odrzekł: „Jeśli zdecydujemy się na Muzeum Domków dla Lalek, prawdopodobnie nie zdążymy zobaczyć makiety kolejowej. Musimy zatem zdecydować się na jedną z tych atrakcji” – powiedział tata. „Chętnie zobaczę Muzeum Domków dla Lalek. Przypomnę sobie, jak byłam małą dziewczynką!” – powiedziała mama. „Ja też mogę je obejrzeć” – oznajmiłem, a Fenia w tym momencie popatrzyła na mnie ze zdziwieniem. Chyba nie wierzyła, że interesują mnie jakieś stare lalki. Tata na to z lekką nutą rozczarowania odrzekł: „Zatem decyzja zapadła – skoro większość woli odwiedzić Muzeum Domków dla Lalek, to tam właśnie się udamy. Ale najpierw idziemy na lody.”. Fenia pisnęła z radości. Po chwili namysłu podeszła do mnie i cmoknęła mnie w policzek, który szybko wytarłem z głośnym: „Bleeee…”.

Szliśmy zatem powoli w kierunku Muzeum Domków dla Lalek jedząc lody i oglądając Warszawę. Po drodze bawiliśmy się w grę słowną „Wąż” – polegała na tym, że trzeba podać jakąś nazwę – na przykład rzeczy. Kolejna osoba musi podać nazwę czegoś, co zaczyna się na ostatnią literę wyrazu poprzednika. Aby było trudniej, musiały to być nazwy rzeczy, które spotkaliśmy po drodze. I tak spacerowaliśmy, rozglądaliśmy się, wykrzykując co jakiś czas: Wieżowiec! Cukiernia! (to oczywiście Fenia), Aleja! Autobus! Sklep! Przystanek! Kamienica! Ambulans! Samochód! Dom! Most! Tramwaj! … i tak dalej, aż dodarliśmy do celu, czyli Muzeum Domków dla Lalek. Fenia była tak podekscytowana, że zapomniała wytrzeć buzię ubrudzoną lodami i w dodatku pchała się bez biletu do środka. W końcu znaleźliśmy się we wnętrzu muzeum, legalnie oczywiście, czyli po opłaceniu biletu wstępu. Fenia oszołomiona zastanym widokiem nie wiedziała, od czego zacząć. Pełno tu było domków dla lalek, w których widać było poszczególne pomieszczenia, zupełnie jak w normalnym domu. Na przykład w jednym z nich był pokój dziecięcy, w którym lalki-dzieci bawiły się ze sobą. W innym ładnie urządzona sypialnia służyła właśnie jednej z lal do wypoczynku. Dalej była szkoła, gdzie lalka – nauczycielka prowadziła właśnie lekcję dla lalek-dzieci. Wszystkie mebelki i drobiazgowe wyposażenie wyglądały jak prawdziwe, tylko były po prostu bardzo maleńkie. Mama przystanęła nieopodal podziwiając misternie wyrzeźbione krzesełka i stół w jednej z jadalni. Tata – który o dziwo wcale nie wyglądał na znudzonego – przyglądał się powozowi, który miał załadowany dach stertą bagaży. Moją uwagę przykuł sklep mięsny, tzn. oczywiście taki dla lalek. Za ladą nie tylko znajdowała się lalka-sprzedawczyni, ale również różne mięsne specjały. Ktoś naprawdę musiał się napracować, żeby to wszystko wykonać z taką dokładnością! Gdy skończyliśmy zwiedzanie i wyszliśmy z powrotem na ulice Warszawy, Fenia nie do końca wyglądała na zadowoloną. „Feniu, wszystko w porządku?” – zapytała mama z troską w głosie. „Średnio” – odpowiedziała Fenia kręcąc nosem. „Nie podobało Ci się w muzeum?” – spytał tym razem tata. „Podobało, podobało. Ale kto wymyślił te szyby? Dlaczego nie można troszeczkę się pobawić tymi lalkami i domkami? Zabawki, którymi nie można się bawić – też coś!” – prychnęła niezadowolona. „Feniu, to jest muzeum, zatem szyby są po to, aby chronić eksponaty przed zniszczeniem. A w tym wypadku eksponatami są właśnie domki dla lalek.” – tłumaczy mama. „Ale jak bym tylko zaprowadziła lalkę do kuchni, żeby upiekła ciasto dla gości i potem razem z nimi je zjadła przy tym ślicznym białym stole. I nic bym nie zniszczyła” – upierała się Fenia. Mama na to odrzekła: „Gdyby wszystkie dzieci bawiły się nimi podczas zwiedzania, mogłyby nie przetrwać długo w dobrym stanie i nikt by nie przyszedł na taką wystawę.”. Fenia westchnęła tak ciężko, jakby obok zaparkowała lokomotywa. Najwyraźniej zrozumiała, co do niej mówi mama, ale nie poprawiło jej to humoru. W tym momencie wpadłem na pewien pomysł…

Po powrocie do domu w Słonecznej Krainie pojechałem z tatą na zakupy. Szybko zabraliśmy co trzeba i poszliśmy zapłacić. Przy kasie panie sprzedawczynie często zostawiają puste pudełka kartonowe dla klientów, aby mogli sobie ich użyć do spakowania zakupów, gdy np. nie ma się przy sobie odpowiedniej torby. Pomogłem tacie przy pakowaniu, a potem schyliłem się i poszukałem solidnego pudła w dobrym stanie. Znalazłem. Tata tylko spojrzał na mnie i puścił do mnie oko. Chyba domyślał się, co zamierzam – w końcu kiedyś razem własnoręcznie zrobiliśmy zagrodę dla konia.
Kiedy dotarliśmy do domu, poszedłem do mamy, która właśnie czytała książkę w salonie i zapytałem, czy ma jakieś puste pudełka. Mama odłożyła lekturę i spytała: „Do czego potrzebujesz puste pudełka, Fenku?”. „To jest misja DOM DLA LALEK, mamo. Dla Feni. Potrzebuję mebli i sprzętów domowych i pomyślałem, że pudełka się do tego nadadzą” – odpowiedziałem. Mama uśmiechnęła się, odłożyła książkę i powiedziała: „Chodź ze mną. Poszukamy razem”. Pobuszowaliśmy w różnych szafkach i niedługo potem miałem już przeróżnej wielkości i kształtu pudełka i pudełeczka: po herbacie, po zapałkach, po mydełku, po kremie do twarzy i paście do zębów, po twarożku, po soczku i wiele innych. Miałem też bibułki, kawałki kolorowych papierów, a nawet zakrętki od butelek, które miały służyć za miseczki i talerzyki. Zabrałem się do pracy – wyciąłem w dużym kartonie drzwi i okna. Z kawałków kartonu przy pomocy kleju wykonałem ściany wewnętrzne, tworząc w ten sposób różnej wielkości pomieszczenia. Potem rozpocząłem meblowanie: rząd szafek w kuchni (piekarnik namalowałem flamastrem), stół, pufki przy stole z pudełek po zapałkach. W łazience za wannę służyło białe pudełko po twarożku. Pracowałem długo i wytrwale. Na koniec przyjrzałem się domkowi – byłem z niego zadowolony. Nie był jeszcze skończony, ale postanowiłem, że resztę wykonamy wspólnie z Fenią – w końcu to JEJ LALKOM ma się podobać dom, hihi! Poszedłem do jej pokoju i w progu zawołałem: „Fenia, szykuj swoje najmniejsze lalki. Czeka je przeprowadzka!”. Fenia popatrzyła na mnie i szeroko otworzyła buzię. „Czy to jest domek? – zapytała. „Tak, domek dla lalek, trochę podobny do tych z wystawy” – odparłem. „Fenku! Zrobiłeś go sam? Dla mnie?” – Fenia nie ukrywała zaskoczenia. „Tak dokładnie, to dla tych twoich lalek, ty się nie zmieścisz. Ale musimy go jeszcze dopracować – pomalować ściany, położyć dywany z papieru do pakowania prezentów, umeblować sypialnię, zrobić wszystkie potrzebne sprzęty. Z modeliny zrobimy jedzenie dla lalek: pomarańcze, jabłka, chleb – przecież muszą coś jeść. Zabierajmy się do pracy, dostałem od mamy różne przydatne materiały”. Wspólnie pracowaliśmy aż do wieczora, ale efekt był całkiem ładny. Na koniec Fenia mogła wprowadzić swoje lalki, które mogły piec te swoje ciasta i je zjadać przy stole z pudełka po herbacie. „Fenku, jesteś najlepszym bratem” – powiedziała szczerze Fenia, po czym podeszła do mnie, cmoknęła mnie w policzek (powstrzymałem się od „Bleee…!”, bo nie było nikogo z dorosłych w pobliżu) i wręczyła mi order, który musiała na boku po cichu zmajstrować, gdy byłem zajęty czymś innym. Order głosił, iż jestem Najlepszym Bratem pod Słońcem. Cóż, to było całkiem miłe. I miło było widzieć, że Fenia cieszy się z domku, który dla niej zrobiłem. Rodzeństwo czasem jest sobie bardzo potrzebne.

Facebook
Twitter
LinkedIn

O serii książek Pamiętniki Fenka. Kamperem przez …

Fenek dorasta i już jako uczeń wyrusza na wyprawę po Polsce oraz innych krajach świata. Towarzyszy mamie, która pięknie śpiewa podczas koncertów organizowanych przez niezawodnego tatę. Nie zabraknie też młodszej siostry Feni, wiernego przyjaciela Maksa, dziadka i babci oraz kilku nowych, interesujących znajomych.

Przygody, które przytrafiają się Fenkowi mogą przydarzyć się każdemu dziecku. Niektóre są zabawne, inne zmuszają do refleksji, czasem bywa niebezpiecznie. W każdym nowym miejscu Fenek chce przeżyć jak najwięcej, dowiedzieć się nowych rzeczy, doświadczyć nieznanych przeżyć. Jest to możliwe, bo podróżuje po jednym z najpiękniejszych krajów Europy, w którym historia i przyroda przeplatają się i tworzą wspaniałą całość. Pamiętniki Fenka przeznaczone są dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym, ale przygody zaciekawią również starszych czytelników

Od autora

“Niezapomnianych podróży z Bliskimi po Ojczyźnie powinno doświadczyć każde dziecko. Będzie to kapitał, który zaprocentuje w dorosłym życiu. Wyrośnie z niego ciekawość świata, pewność siebie i poczucie przynależności do kraju, w którym przyszło się na świat. Fenek odwiedza duże miasta i niewielkie miejscowości. Udowadnia, że wszędzie można znaleźć przygodę i niespodziankę. Zabierzcie książeczki o Fenku na rodzinne wyprawy. Niech będą Waszymi przewodnikami w podróżach dziećmi po Polsce.”

Anna Jurczyńska, kiedyś nauczycielka biologii, geografii i przyrody (również w języku niemieckim), teraz mama trzech ciekawskich dzieciaków. Miłośniczka pieszych wędrówek, zamków i pałaców oraz śpiewu przy gitarze.

Rekomendacje

Zalety książki:

  • zapragniesz odwiedzić piękne polskie miejsca,
  • ciekawe przygody oparte są na realnych miejscach i prawdziwych osobach
  • piękne, kolorowe ilustracje pobudzają wyobraźnię dziecka
  • w treści przekazywane są zagadnienia z zakresu edukacji matematycznej, przyrodniczej, informatycznej
  • książki zachęcają do samodzielnego czytania oraz pisania stając się istotną pomocą podczas edukacji
  • dziecko może kontaktować się mailowo ze swoim bohaterem dzięki czemu rośnie jego kreatywność

Tak zaczyna się pamiętnik …

Halo Ziemia, tu Fenek…

Zaczynam nadawać. To znaczy… nagrywać mój pamiętnik. Na szczęście w telefonie mojego taty jest taka funkcja, która zamienia wszystko, co mówię, w tekst, i dzięki temu mogę zostawiać Ci wiadomości. Ach, te literki… Nie umiem jeszcze tak szybko czytać, więc gdyby pojawiły się tu jakieś błędy, bardzo za nie przepraszam.

Jak najszybciej muszę nauczyć się samodzielnie spisywać wspomnienia, bo Fenia, moja młodsza siostra, podsłuchuje, i może później wszystko wypaplać rodzicom. Nie mam przed nimi jakichś tam znowu tajemnic, ale swój mały świat chcę dzielić tylko z Tobą. (…)

A teraz muszę Ci jeszcze powiedzieć, co się zmieniło w moim życiu od zakończenia przedszkola. Mama zaczęła śpiewać. Początki były trochę trudne, ale cały czas jej kibicowaliśmy. Teraz mama śpiewa już tak ładnie, że zaczęliśmy co tydzień jeździć po kraju i dawać małe koncerty, przede wszystkim dla dzieci. (…)”

Od wydawcy:

Cześć. To jest nasza rodzinka, a zarazem ekipa wydawnictwa Fenek.com: Wiktor i Karol – nasi mali recenzenci pomagają nam przetestować utwory zanim trafią do twojej kolekcji. Mama Monika śpiewa piękne piosenki o Fenku i dba o to, aby wszystkie zamówienia doszły do Ciebie na czas. Tata Konrad stara się wszystkie działania spinać.

Naszym celem jest pomóc rodzicom spełnić ich największe marzenie. Wychować dzieci na mądrych i szczęśliwych dorosłych. Dlatego powstała seria ksiażek o przygodach Fenka jak również nasze nowe “dziecko”: Pamiętniki Fenka. Kamperem przez Polskę. Do współpracy zaprosiliśmy wspaniałą autorkę Annę Jurczyńską, która pomogła spisać pamiętniki Fenka i stworzyć z nich to piękne dzieło.

Gdzie powinien Fenek jeszcze pojechać?

Dzięki Twojemu zaangażowaniu możemy stworzyć lepsze książki i bezpłatne materiały. Podziel się swoją ideą, pomysłem. Możesz też mieć swój udział w rozwoju Fenka. 

Inne wspomnienia uzupełniające książkę

orseg

W Parku Narodowym Őrség https://www.youtube.com/watch?v=XLw0OXSmBUE Podczas wędrówek po Parku Narodowym Őrség widzieliśmy

Czytaj więcej »

balaton

Balaton i okolice https://www.youtube.com/watch?v=uWogefb4RjM Znad brzegów Balatonu zrobiliśmy niewielki skok w bok

Czytaj więcej »

Wyjątkowe okazje

  • Promocja!

    Zestaw 4 książeczek z serii „Dbam o środowisko”

    ★  5 / 5
    31,84

    Poprzednia najniższa cena: 34,60

    Dodaj do koszyka
  • Promocja!

    Zestaw 4 książeczek z serii „Cechy III”

    ★  5 / 5
    31,84

    Poprzednia najniższa cena: 32,96

    Dodaj do koszyka
  • Promocja!

    Zestaw 3 książek Kamperem przez Polskę 30% taniej

    ★  5 / 5
    76,65

    Poprzednia najniższa cena: 105,50

    Dodaj do koszyka
  • Promocja!

    Zestaw 4 książeczek z serii “Dobre Zachowanie III”

    ★  5 / 5
    31,84

    Poprzednia najniższa cena: 39,80

    Dodaj do koszyka
  • Promocja!

    Zestaw 4 książeczek z serii „Dobre Zachowanie II”

    ★  5 / 5
    31,84

    Poprzednia najniższa cena: 39,80

    Dodaj do koszyka
1